Vanmorgen staat Arches op ons programma (buiten de reisbeschrijving om). Het blijkt een bijzonder park te zijn met vreemde rotsformaties. Doordat de hele omgeving hier uit zandsteen bestaat heeft de erosie/wind/vorst hier een vreemd schouwspel gemaakt. Sommige rotsen zijn zo uitgesleten dat er bogen (arches) zijn ontstaan. Verder huist dit park één van de beroemste rotsen van Utah, namelijk 'balanced rock'. Een groot rotsblok op een soort pilaar, waardoor het net lijkt alsof het er elk moment af kan vallen. Een eind verder op leidt een behoorlijke klimtocht (zweten geblazen, bij 30° C) naar een uitzichtpunt over 'Delicate Arch' een mooie boog, waar je ook onderdoor kunt lopen, maar dan moet je echt een eind klimmen....Niet voor ons dus. Nog snel met de auto langs wat andere viewpoints en dan op weg naar Mesa Verde, een rit van 2 uur.
Onderweg vragen we ons voor de zoveelste keer af hoe de mensen die een ander soort rondreis hebben geboekt dat toch doen. Wij komen met het rijden van 400km al in tijdnood, hoe zouden de mensen dat doen die elke dag 700+ km moeten rijden.
In de middag arriveren we in Mesa Verde - vanaf binnenkomst tot het visitors center is een enorme rit van 15 miles kronkelend de bergen op. We hebben besloten dat we naar Cliff´s Palace gaan; de restanten van een nederzetting van indianen rond de 12e eeuw, gebouwd onder een overhangende rots, en wonderbaarlijk goed geconserveerd gebleven. Je kunt hier niet op eigen houtje naar toe, dit moet met een gids. Normaal gesproken zijn de wachtrijen voor een kaartje enorm, maar het feit dat de scholen in Amerika weer begonnen zijn, en het feit dat we tamelijk laat zijn, werkt in ons voordeel. Geen probleem bij het kopen van een kaartje - we kunnen zelfs nog kiezen welk tijdstip we willen. Op de verzamelplek zien we Palace voor het eerst van bovenaf - het ziet er echt schitterend uit. Om 5.30 arriveert de gids en kan de toer beginnen - we dalen eerst een flink stuk af. Tim krijgt halverwege (weer) last van zijn voet maar besluit de tocht toch door te zetten.
We krijgen uitgebreid uitleg van de gids over de gewoonten van de indianen; hoe ze in dit gebied gekomen zijn en waarom ze vanuit het de bergen plotseling onder deze rots gingen bouwen (water) en waarom ze uiteindelijk van de plek vertrokken zijn (gebrek aan water). Er wordt ook verteld dat de nazaten van deze indianen elke week hiernaar toe komen voor het houden van speciale ceremoniën en diensten, en dat de plek voor hun zeer heilig is. We dienen ons dus te gedragen....
Na de tocht van een uur begint de klim naar boven. Onderweg zien we nog restanten van de gaten die de indianen voor handen en voeten hebben gemaakt (zo klommen zij naar boven en naar beneden). Hijgend komen we boven. We zijn het er collectief over eens dat dit bezoek zeer de moeite waard was. We twijfelen nog even of we nog meer in het park zullen bekijken maar het begint al laat te worden dus we besluiten op zoek te gaan naar het hotel in Durango. Geinig detail - in de Mesa Verde heeft ons navigatiesysteem dat luistert naar de naam `Neverlost` geen GPS ontvangst; technisch gezien is het dus ´lost´.....
Rond 20.00 uur arriveren we in ons hotel, na het inchecken gaan we eten in Applebees, waar Tim gratis kan eten omdat hij nog geen 12 is. Op weg terug naar onze kamer, krijgt Nicky de slappe lach, wat op iedereens lachspieren werkt.
Nog even dit blog bijwerken en dan lekker slapen, want morgen is het weer een lange dag..Monument Valley staat op het programma.
