2-3 September 2010: Dag 17/18 - Los Angeles - Amsterdam

Vandaag is officieël de laatste dag van dit avontuur. Jammer genoeg bestaat deze dag eigenlijk alleen uit reizen.
Vanmorgen ging om 6.00uur de wekker (blegh). Iedereen snel opstaan en aankleden, want de auto moet voor 8.00uur terug zijn bij Hertz. Om 6.35 uur zijn we geladen en klaar om te gaan. Het is inmiddels spits in L.A. maar daar hadden we al op gerekend. We zijn echt ruim op tijd bij Hertz, om 7.20 wordt onze auto terug genomen door de medewerkster van Hertz. We krijgen een bonnetje en kunnen naar de shuttle bus (die elke 3 min. rijdt). In de bus bekijken we het bonnetje en zien dat we deze afgelopen 16 dagen 2.582 miles gereden hebben, dat is 4.155 km. Al met al een respectabele afstand dacht ik zo.


Bij de luchthaven aangekomen is het nu al heel erg druk, waarschijnlijk doordat de veiligheidsmaatregelen zijn aangescherpt i.v.m. de recente terroristen arrestatie op een vlucht van United Airlines. Al met al staan we bijna 3 kwartier in de rij voordat we door de douane/bagage check zijn.


We hadden ons niet gerealiseerd dat we zo lang in de rij hadden gestaan en gaan dus niets vermoedend en in de veronderstelling dat we tijd zat hebben op zoek naar iets om te ontbijten. We vinden een bakker die verse grill sandwiches verkoopt en kopen daar iets te eten, ook halen we koffie bij Starbucks (die gaan we nog missen als we weer thuis zijn). Terwijl Ariane op koffie wacht, vraagt Tom hoe laat het is. Het is dan kwart over 9 en onze vlucht vertrekt om 5 over half 10. Dus we haasten ons met de broodjes en de koffie naar de gate, waar iedereen al weg is :\ We zijn echt net op tijd....


Als we eenmaal zitten duurt het niet lang voordat we vertrekken (duh! dat is het voordeel als je laat bent). De vlucht van 3 1/2 uur verloopt voorspoedig we kunnen allemaal een beetje slapen en keurig op tijd (of eigenlijk een kwartier te vroeg) landen we op O'Hare Airport in Chicago.

Het is half 4 's middags plaatselijke tijd en onze vlucht naar Amsterdam vertrekt pas om 10 voor half 7, dus we hebben nog even de tijd. Die doden we met wat rondlopen, wat te eten en te drinken halen, gameboy-en, muziek luisteren en vast een gedeelte van de laaste blog-entry schrijven.

De vlucht naar Amsterdam vertrekt keurig op tijd. Het is een rustige vlucht, Nicky en Tim slapen onderweg en Ariane slaapt ook een klein uurtje. Bij Tom wil het slapen niet echt lukken. Keurig op tijd, zelfs iets te vroeg landt de vlucht op Schiphol. We gaan snel door de douane en ook onze koffers (inmiddels 3, door de vele aankopen in de outlet centra) hebben we ook snel te pakken.

 Eenmaal buiten blijkt de bus die ons naar onze auto brengt nog 20 minuten op zich laat wachten. Dat vinden we te lang dus we nemen (heel decadent) een taxi. Die ons binnen 10 minuten op de plaats van bestemming brengt. Snel een uitrijkaart gehaald en de auto ingeladen. Op weg naar huis.


Om 12.00 uur komen we thuis aan. De poezen zijn nog wat onwennig om ons weer te zien, maar tjonge jonge wat zijn die groot geworden....

P.S. Via deze weg willen we alle mensen die ons deze dagen trouw gevolgd hebben bedanken voor hun commentaren en tot de volgende keer.

1 September 2010: Dag 16 - Los Angeles

Vandaag de laatste volle dag - in Los Angeles. We zijn van plan om een groot deel van de dag door te brengen in de Universal Studios. Als we tijd over hebben gaan we nog langs het strand en de letters van Hollywood.

We staan om half negen op, ontbijten in een klein cafeetje beneden bij het hotel (waar we door een zeer vreemd lachende Chinese dame worden geholpen). Het ontbijt is minimaal, maar genoeg om de dag mee te starten.

Om half elf komen we aan bij de parkeergarage van Universal. We parkeren de auto en lopen naar de ingang; dat gaat via een lange straat met allerlei winkeltjes, eetgelegenheden etc - een beetje zoals Disney village in Parijs maar dan groter. Oorspronkelijk hadden we het plan opgevat om zogeheten 'Front of Line' tickets te kopen; met deze tickets heb je altijd voorrang en kun je overal zo door lopen zonder wachttijd. Een enorm voordeel. Nadeel van deze tickets: de prijs - USD 139.- per stuk, dat gaat hard als je met zijn vieren bent....

Naar aanleiding van onze eerdere ervaring in Sea World, dat het met de drukte nogal meevalt besluiten we om eerst maar gewone kaartjes te kopen - je kunt ze altijd later nog upgraden naar Front of Line, als het toch te druk is. Gewone kaartjes zijn trouwens ook nog aan de prijs: USD 74.- per stuk. Vandaag wordt dus verplicht genieten.....


Na binnenkomst besluiten we om eerst de studio tour te doen - dit is een tour in een soort treintje langs een aantal decors en studio's waar daadwerkelijk opnames plaats vinden. Tevens worden er een aantal special effects getoond. De nieuwe King Kong 360 - 3D attractie zit hier ook in verweven. De trein voert ons inderdaad langs Western stadjes, Mexico, Europa en enkele bekende straten zoals de straat uit Desperate Housewives. Op een scherm worden stukjes uit films en tv programma's vertoond waarin het decor voorkomt. Ook komen we langs Amity Island. Bekend van Jaws, en zien we de beroemde haai opduiken. Daarna volgt King Kong - het moet gezegd: het is zeer spectaculair. De trein rijdt langzaam door een tunnel waarvan de wanden met LCD schermen zijn beplakt. Hierop is een 3d gevecht te zien tussen King Kong en een aantal T-rexen. Dit is echt brilliant gedaan - je waant je er midden tussen in.

Hierna gaan we naar de 4D voorstelling van Shrek - ook erg leuk, met meebewegende stoelen, water effecten en 3D-beelden. Hier hoeven we niet zo lang te wachten - een minuut of 10 (bij de tour meer dan 30 minuten). Daarna gaan we naar de Waterworld voorstelling waar een stuk van 20 minuten wordt opgevoerd. Tim is vastbesloten - vandaag wil hij perse in de Soak-zone gaan zitten (het gedeelte waar je drijfnat wordt). Ariane verklaard zich solidair; Nicky en Tom gaan bij de Wet Zone zitten (daar wordt je enigzins nat). De voorstelling is boeiend. Na afloop zijn Ariane en Tim inderdaad soaked! Gelukkig is het lekker weer.


Na de lunch hebben we nog de special effects voorstelling gezien en zijn Tim en Nicky in de Simpsons' Krustyworld attracties gegaan. Dit was zo leuk dat nog een keer wilden, maar nu met Paps en Mams. Deze attractie is een soort virtuele achtbaan - op een enorm scherm voor je worden achtbaan-achtige manoeuvres vertoont, en je karretje maakt bewegingen die daarbij naadloos aansluiten. Erg leuk.

Als laatste zijn Tim en Nicky nog even in de Jurassic Park attractie geweest - een water attractie waar ze drijfnat en giegelend van de pret uitkwamen. Inmiddels was het half zeven, en het park zou om zeven uur dicht gaan. Nog even snel naar de winkel voor wat souvenirs.

Daarna besloten om bij een van de eettentjes nabij het park wat te eten (Chinees) en daarna terug naar het hotel. Vandaag moet alles weer worden ingepakt voor de vliegreis - Ariane's taak. Tom checkt inmiddels in voor de vluchten en schrijft dit verslag. Morgen een lange dag - we vliegen om half tien naar Chicago en daarna door naar Amsterdam, waar we vrijdag om half elf 's ochtends landen (lokale tijd). Maar eerst moet de auto nog terug naar Hertz. Dat moet voor 8 uur gebeuren anders moeten we nog voor een volle dag betalen. We gaan dus om 7 uur 's ochtends rijden......

31 Augustus 2010: Dag 15 - San Diego - Los Angeles

Vandaag de laatste grote (nou ja, grote) rit. We staan om 8 uur op, want Tom vreest dat we later op de dag in tijdnood zullen komen in LA. Daarna ontbijten we in het hotel en gaan we op weg. Ariane rijdt weer - sinds de lenzenwissel rijdt ze alles.

Onderweg worden we nog een keer opgehouden door een grenscontrole post (waarschijnlijk om nogmaals te checken of we geen Mexicanen zijn) maar voor de rest verloopt de reis voorspoedig. We komen om 12 uur aan bij ons hotel (Best Western) dat in Chinatown ligt. Helaas is er nog geen kamer beschikbaar dus kunnen we nog niet inchecken; wel kunnen we de bagage achterlaten en vervolgens op stap gaan in LA.

Eerste doel is Hollywood Boulevard; de bekende straat waar de namen van veel sterren als sterren op het trottoir liggen (Walk of Fame), en waar ook de hand en voetafdrukken van bekende Hollywood sterren staan. We parkeren de auto in een zijstraat en gaan te voet verder. Bij de eerte de beste hoek vinden we een automaat waar je een kaart kunt kopen met daarop de huisadressen van een groot aantal sterren - we besluiten om die te kopen. Daarna draaien we de hoek om, Hollywood Blvd op. Dat valt vooralsnog tegen - we komen terecht in een gedeelte met dubieuze winkels en smoezelige gebouwen. Veel smoke shops met waterpijpen en zo, en ook veel adult shops. We zien wel de eerste sterren-sterren op de grond, maar de meeste namen komen ons onbekend voor.

Verderop wordt het beter - het wordt steeds toeristischer,en we worden opeens doodgegooid met tour-organisaties die ons de beste star-tours aanbieden. We slaan ze allemaal af. Uiteindelijk komen we uit bij het Chinese Theatre, waar de hand en voetafdrukken te vinden zijn. We besluiten om daar eerst te gaan lunchen - tijdens de lunch stippelen we een route van sterren adressen die we willen zien.

Na de lunch gaan we de afdrukken bekijken - eigenlijk valt dit wat tegen, hardstikke rommelig en onoverzichtelijk. We besluiten om terug te gaan. Onderweg kopen we nog wat souvenirs en een extra sporttas; die hebben we nodig voor de terugreis om te vullen met alle aankopen. Daarna lopen we terug naar de auto - alwaar we er vervolgens achterkomen dat we onze kaart met sterrenaddressen ergens zijn vergeten.....

We besluiten vervolgens dat we dan maar naar de Hollywood heuvels gaan rijden met de fameuze letters, maar kunnen dat absoluut niet vinden. Dan maar naar het hotel om in te checken (het is inmiddels vier uur) en vervolgens te gaan kijken voor kaartjes voor de Baseball wedstrijd van die avond - tussen de LA Dodgers en de Philadelphia Phillies. Allereerst komen we aan bij het (betaald) parkeerterrein, waar Tom eerst gaat vragen of er nog kaartjes zijn - die zijn er blijkbaar nog volop. We lopen naar het stadion en kopen kaartjes voor de 'Reserve' plaatsen - die blijken bij binnenkomst in het stadion best goed. Tim heeft een supporterhand van foam gekocht en we hebben koeltasjes gekregen - we zijn dus goed voorzien. Voordat de wedstrijd begint gaan we hotdogs e.d. halen. Daarna is het nog een half uurtje wachten tot het begin.

Voordat de wedstrijd begint wordt iedereen eerst opgeroepen om te gaan staan, voor het Amerikaanse volkslied.... Als de wedstrijd begint is het stadion nog lang niet vol. Pas rond de derde inning zit het redelijk vol, en na de zesde inning gaan er alweer heel veel mensen weg.

 

De wedstrijd op zich is een belevenis - alles bij elkaar duurt het ruim drie uur, en bij de 7e inning krijgen we nog een keer een 'God bless America' voor onze kiezen. Gedurende de stille momenten in de wedstrijd (wisselen van slagbeurt, time-out, wisselen van pitcher etc) worden we onmiddellijk getrakteerd op een filmpje, muziekje, boodschap - dat alles onder het motto "Gij zult u niet vervelen". Uiteindelijk verliezen de dodgers de wedstrijd met 8-4 en gaan we terug naar het hotel. Het is inmiddels 11 uur 's avonds. Nog even snel dit stukje schrijven, posten en dan naar bed - morgen is de laatste volle dag hier - Universal Studios staat op het programma....

30 Augustus 2010: Dag 14 - San Diego

Zoals gisteren reeds aangekondigd staat vandaag Sea World op het programma; een soort Dolfinarium maar dan in het groot. Zodra we wakker worden is het eerste wat ons opvalt dat de zon niet schijnt. Gauw checken we de weersvoorspelling en daar zien we dat het vandaag niet al te warm gaat worden. We besluiten om de vesten/sweaters mee te nemen en de kinderen doen een lange broek aan.


Eerst nog even het adres opgezocht - is wel handig voor het navigatiesysteem. Wat blijkt, Sea World ligt aan de Sea World Drive....; het is een kwartiertje rijden van ons hotel. Bij aankomst zoeken we een parkeerplaats en lopen naar de ingang. Ariane toont nog even de ANWB kaart - dat levert een korting op van USD 20.- per persoon, met zijn vieren dus zeeer de moeite.


Bij binnenkomst valt het ons op dat het niet zo druk is; het hoogseizoen is voor Sea World over. Voor ons is dit perfect - dat betekent dat we rustig naar alles toe kunnen gaan, zonder dat we uren in de rij hoeven te staan. We besluiten om te beginnen met de dolfijnen-show.

We gaan naar een groot stadion waar de show zal plaats vinden. Het valt ons op dat de eerste 12 rijen een bordje hebben "Soak area"- oftewel, wie hier gaat zitten wordt drijfnat. Veel Amerikanen gaan daar bewust zitten, en vinden het ook het hoogtepunt van de show als ze een golf water over zich heen krijgen....

Verder is de show indrukwekkend - veel artiesten, acrobaten en natuurlijk dolfijnen; al is het eigenlijk meer show dan dolfijnen. Na deze show lopen we naar de Zeeleeuwen show - hier is het van hetzelfde laken een pak; volop vermaak (ook voor de show - want vervelen tijdens het wachten kan echt niet!).

Uiteraard missen we ook de Orca's niet - enorme beesten (met de nadruk op enorm); zeer indrukwekkend. Helaas is de batterij van de videocamera plotseling leeg - dus het filmen stopt abrupt. Qua weer is het inmiddels toch wel warm en zonnig geworden....

De rest van de dag besteden we aan het rondlopen, bekijken van de verschillende dieren en shows (Pet's rule, Sesamestreet) en attracties (Arctic World).Allemaal heel leuk. Tim koopt nog een bakje met visjes om de zeeleeuwen te voeren. (Prompt wordt er een visje uit zijn hand gestolen door een van de vele rondhangende vogels).


Om half zes geven we er de brui aan - we hebben dan eigenlijk vrijwel alles gezien en zijn moe (en een beetje verbrand/aangebrand). We besluiten terug te gaan naar het hotel om daar nog wat te zwemmen en iets te gaan eten. De kinderen gaan vandaag maar eens vroeg naar bed - de vakantie met alle indrukken, reizen, hittes en elke ochtend bijtijds op begint nu echt zijn tol te eisen..


Morgen naar onze laatste bestemming - Los Angeles. We zijn van plan om door Beverly Hills te gaan rijden, naar de Walk of Fame te gaan en proberen om kaartjes te krijgen voor een Baseball wedstrijd - online is dat niet gelukt (omdat we geen US-Visa card hebben).






PS - Lezen we vandaag in de krant (Telegraaf - online) dat er 2 mensen zijn opgepakt met nepbommen op de vlucht van United Airlines van Chicago naar Amsterdam.... Dat is dus dezelfde vlucht die wij a.s. donderdag hebben....

29 Augustus 2010: Dag 13 - Yuma - San Diego

Vandaag maken we niet zo'n goede start. Tom wil graag nieuwe lenzen in, maar bij het overpakken van de toilettas in Roosendaal is Ariane vergeten die in te pakken. Dit is echt balen, want Tom z'n linkerlens is echt aan vervanging toe. We hebben nog een keer alle bagage omgekeerd, maar de lenzen zitten er echt niet in :(



We gaan na het ontbijt toch op weg naar San Diego. De rit is lang en we moeten drie keer langs een 'Border Patrol' Controle. Eén keer moeten we zelfs aan de kant voor paspoort controle, want de officer herkent ons Nederlandse Rijbewijs niet. Je kunt wat dat betreft goed merken dat we langs de Mexicaanse grens rijden, ze controleren alle voertuigen op inzittenden enzo.


Rond half 2 komen we bij ons hotel in San Diego aan. We zitten vlakbij de haven.

Nadat we de auto hebben uitgeladen gaan we op weg naar de "Old Town". De straat waar: California was born. Eerst lunchen bij O'Hungry's. En daarna gaan we de Old Town echt verkennen. De gebouwen daar zijn allemaal gereconstrueerd zoals ze waren toen de eerste settlers in San Diego aankwamen. Erg leuk gedaan, met kleine musea over het leven toen. Een Wells Fargo museumpje en een stal ingericht zoals het vroeger was, er is zelfs een hotel, waar je ook echt kunt overnachten.

Na een paar uurtjes rond lopen en alles bekijken willen we naar Coronado, een eiland midden in de haven van San Diego, maar we nemen de verkeerde route en komen dus wel op het eiland (wat dus geen eiland blijkt te zijn, maar een schiereiland), maar niet over de brug waar we over wilde rijden.


Daarna gaan we terug naar het hotel. Tom informeert bij de receptie of er een opticiën in de buurt is. Maar omdat het zondag is, zijn er geen opticiëns beschikbaar. De receptioniste verteld ons ook dat we moeten proberen om het lens recept van Tom naar het hotel gefaxed te krijgen, omdat hij anders een compleet oog onderzoek moet laten doen. We checken op de kamer hoe laat de opticiën in Roosendaal open gaat en komen tot de conclusie dat die op maandag (voor de lezers vandaag dus) gesloten is....Het zit ook niet mee wat dat betreft. Tom besluit voorlopig zijn lenzen om te keren (dus links in het rechteroog en andersom). Als dit te doen is gaan we niet op zoek naar nieuwe lenzen en anders proberen we het dinsdag vanuit L.A. nog een keer (mijn schuldgevoel over het vergeten van de reserve lenzen bereikt inmiddels een hoogtepunt).


Nadat Tom zijn lenzen heeft omgewisseld gaat hij met Tim zwemmen. We hebben besloten vanavond naar Sea Port Village te gaan en daar te gaan eten.

 

Sea Port Village is echt een heel gezellig gedeelte van de haven van San Diego. Een verzameling van houten huisjes, met daarin allerlei verschillende winkeltjes en restaurantjes. En dit alles aan de boulevard, naast het USS Midway Museum, waar allerlei Navy voertuigen staan. We lopen wat rond bekijken wat winkeltjes en gaan dan op zoek naar een tentje om te eten.

We besluiten om in het Pier Restaurant te gaan eten, boven het water en met een prachtig uitzicht op de Coronado Bay Bridge (die we dus vanmiddag gemist hebben). Het eten is goed, maar de serveerster doet echt te veel haar best. We worden er allemaal een beetje lacherig van.


Na het eten gaan we naar het hotel, waar we nog wat TV kijken en dan gaan slapen. Morgen Sea World.

28 Augustus 2010: Dag 12 - Phoenix - Yuma

Vandaag staat een dagje niets op het programma, dat wil zeggen: Niets bekijken!

Na het ontbijt checken we uit uit de Sleep-Inn en gaan op weg naar het Outlet Center van Phoenix. Dat is helemaal aan de andere kant van de stad, dus een ritje van 40 minuten.

Eenmaal aangekomen komen we tot de conclusie dat de Rosada in Roosendaal echt een heel klein centrum is vergeleken bij hier.


We beginnen bij Banana Republic en Calvin Klein, maar vinden daar niets dat ons kan bekoren. Dus op naar GAP, daar kan het echte shoppen beginnen. Met een behoorlijke buit van 3 sweaters, een polo en een t-shirt gaan we weer naar buiten om ons opnieuw te verbazen over de prijs...Omdat we een voucher voor een GAP kaart invullen (die krijgen we opgestuurd) krijgen we nog eens een extra 30% korting over de gehele aankoop (altijd fijn). Daarna is Tommy Hilfinger aan de beurt en ook daar slagen we goed, nog naar Nike en Polo Ralph Lauren en dan is onze kooplust weer bevredigd.


Alles wat hier op de foto staat heeft nog geen 200 euro gekost, dus dat is nog eens leuk shoppen zo.

We lunchen in het outlet center en gaan na het tanken (ook al zo'n feest hier) opweg naar Yuma.


Onderweg besluiten we het bezoek aan de oude staatsgevangenis in Yuma te schrappen. Het is buiten nl. meer dan 40°C en we gaan ervanuit dat in een gevangenis die in 1926 buiten gebruik is gesteld geen airco is. We gaan dus meteen door naar het hotel om vervolgens daar tot 20.00 uur te zwemmen e.d.

We eten in de buurt en gaan morgen meteen door naar San Diego, want hier in Yuma is niets te doen (daar is het ook veel te heet voor).

27 Augustus 2010: Dag 11 - Grand Canyon - Sedona - Phoenix

Omdat we vandaag slechts van plan zijn om Slide Rock State Park te bezoeken, hebben we tot half 9 uitgeslapen. We waren even vergeten dat we hier in 'slow' country zijn en hebben dus veel tijd verspilt met het ontbijt. Maar goed rond 10 uur zijn we uitgecheckt en op weg naar Slide Rock State Park.


We hebben trouwens gisteren nog lang getwijfeld of we nou met een helicopter over de Grand Canyon moesten gaan vliegen. Iets wat natuurlijk wel enorm spectaculair zou zijn geweest, maar de enorm hoge prijzen hebben ons uit eindelijk toch tegengehouden. De goedkoopste vliegtocht was $140 per persoon en dan moest je wel tussen 11.00 en 13.00 uur vliegen want anders was het $155 per persoon. Dit was voor een tochtje van 20 min. Wilde je een langere vlucht dan was het nog duurder. Een snelle rekensom leert dat het met 4 personen dus minimaal $560 had gekost. Misschien krijgen we er nog spijt van maar op dit moment denken we dat we de juiste beslissing hebben genomen.

Om half 1 uur arriveren we bij Slide Rock State Park. Dit park staat erom bekend dat het een natuurlijke glijbaan tussen de rotsen heeft, en dat je dus tussen de rotsen naar beneden kunt glijden. 's ochtends hadden we al zwemkleding aangedaan, dus we hoeven alleen maar onze kleding uit te trekken en klaar zijn we. Overigens hebben we bij een aantal websites gelezen dat het beter is om een lange zwembroek en t-shirt aan te houden. Gezien onze licht verbrande schouders (door het zwemmen in Lake Powell) komt dat wel goed uit.

Tim, Nicky en Tom gaan als eerste - het water is behoorlijk koud en de bodem is ontzettend glibberig (logisch - anders glijdt het ook niet goed). Nadat we door zijn, roetsjen we naar beneden - hardstikke leuk. Na een aantal watervalletjes komen we tenslotte in een diepe geul waar we er weer uitklimmen. Dit gaat niet in alle gevallen even soepel....

Bij de geul zijn er ook een aantal mensen die van de rotsen af in het water springen. Nicky en Tim gaan dit onmiddelijk ook doen. Het ziet er spectaculair uit. Natuurlijk springen ze daarna nog een paar keer.

Daarna gaat Ariane mee met de kids het glij gedeelte in. En even later springt ze ook van de rotsen(!). Al met al blijven we hier tot half vier waarna we wat gaan eten in het nabij liggende Sedona. Dit is een heel pittoresk stadje, dat in de laatste jaren een soort Mekka van de New Age beweging is geworden. Het ziet er leuk en gezellig uit.

Na de lunch zijn we naar een Factory Outlet Center gegaan waar we de plaatstelijke GAP-winkel hebben bezocht (en geplunderd). We komen naar buiten met een sweater, drie shirts en een legging voor Nicky, twee t-shirts voor Tim, en een T-shirt en Polo voor Tom. Totale schade USD 80.00 (+/-EUR 60). Dat is nog eens fijn kleding kopen....

Hierna gaan we op weg naar ons hotel in Phoenix - een rit van bijna 2 uur. Onderweg zien we in de verte noodweer, met heftige bliksem. Er zijn verder geen plannen voor de avond dus dat wordt misschien nog even zwemmen (afhankelijk van het weer) en eten.